Δεν έγραψα τίποτα σε καμία από τις προηγούμενες φωτιές. Ούτε καν σ' αυτή που άναψε στο χωριό μου.Δεν έβλεπα κανένα νόημα. Ούτε τώρα έχει. Απλώς...Ακούω ανθρώπους να ουρλιάζουν και να κλαίνε.Σιχαίνομαι τα κανάλια που τους δείχνουν σ' αυτή την κατάσταση, αλλά τους ακούω. Κι ύστερα, πριν λίγο είδα το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμμα των τελευταίων μηνών. Μόνο που αυτό που έκανε τον ήλιο τόσο ωραίο ήταν ο καπνός γύρω του. Κι αυτή τη φορά, στη στάχτη που γεμίζει το σπίτι μου δεν υπάρχουν μόνο ελαφάκια. Έχει και μικρά παιδιά....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου