Γιατί;

Κάθε πρωί γίνεται όλο και πιο δύσκολο να σηκωθώ. «Μη με ξυπνάς απ’ τις 6, πριν ακόμα η μέρα να φέξει» και άλλα χαρωπά παιδικά τραγουδάκια. Γιατί όντως ρε παιδί μου, δεν έχει φέξει έξω. Είναι νύχτα. Έχει αστεράκια. Εντωμεταξύ, δε φτάνει που ξυπνάς. Γιατί εντάξει πες. Ξύπνησες. Μετά πρέπει να ντυθείς. Και θες να κάνεις και συνδυασμούς, τρομάρα σου! Γιατί έχεις βάλει στο μάτι Βαγγέλη δίπλα. Ο οποίος σιγά μην είναι σε θέση στις 7 το πρωί να ενθουσιαστεί με την καλαισθησία σου. (Καλέ, ας με σταματήσει κάποιος. Εδώ και 4 γραμμές γράφω για τον εαυτό μου στο τρίτο πρόσωπο!)

Τελοσπάντων, δεν είναι εκεί το θέμα μου. Ούτε ο Βαγγέλης είναι. Ακόμα. Σήμερα το πρωί όμως, χτύπησε την πόρτα μου ένα κοριτσάκι. Νομίζω. Γιατί δεν είχα πιει και καφέ και έτσι δε μπορώ να αποκλείσω τις παραισθήσεις. Τελοσπάντων το κοριτσάκι ήθελε να με ρωτήσει. Με κοίταξε και είπε «γιατί;». ήθελα να της απαντήσω «επειδή». Αλλά ήταν παιδάκι. Και τη λυπήθηκα. Έτσι τη ρώτησα «γιατί τι;». Και τότε έβαλε τα κλάματα. Φρίκαρα. Τη ρώτησα γιατί κλαίει και απάντησε πάλι «γιατί;». Κι άρχισα να σκέφτομαι.
Γιατί δεν έχω ποτέ φράγκο; Γιατί όλα είναι σκατά; Γιατί πέθανε η μαμά της κολλητής μου; γιατί αυτός ο τύπος έκλαιγε χτες στη μέση του δρόμου; Γιατί λιώνουν οι πάγοι; Γιατί υπάρχουν τόσα σκελετωμένα παιδιά; Γιατί είμαι τόσο μόνη; Γιατί γαμώτο; Κι έβαλα κι εγώ τα κλάματα.

Τελικά το κοριτσάκι το πήρε η μαμά του. Αυτό που τελικά ρωτούσε ήταν γιατί χάλασε η κούκλα του. Εγώ άργησα στη δουλειά. Και είχα και κόκκινα μάτια. Δεν ξέρω. Μήπως δεν είμαι καλά; Είχα καιρό να κλάψω. Καλά ήταν. Νομίζω. Ναι, ήταν…

Dreaming of screaming

(Η ιστορία ως τώρα:
1.Lust, bloody lust
2.Every night I burn
3.I rush into the secret house
4.And all the children are insane
5. I will follow you into the dark
6.Love and marriage
7.Daddy's little girl
8.I found no people for killing time, so I found time for killing people
9.Lonely people burn like candles )


Η Μυρτώ δεν άντεχε άλλο να ξυπνάει κάθε πρωί και να τον βρίσκει να διαβάζει. Τόσο καιρό στο σπίτι δεν υπήρχε τίποτα, τίποτα τόσο φυσιολογικό. Σκοτάδι. Αλκοόλ. Άσπρες γραμμούλες στο τραπέζι. Φλόγες. Η Αγγέλικα σταμάτησε να κοιμάται εκεί. Είχε τα παιδιά λέει. Παιδιά. Μια ζωή μπελάδες. Κι αυτήν ένα παιδί την κατέστρεψε. Ένα νεκρό παιδί. Είχε καιρό να τη δει στον ύπνο της. Από την τελευταία φορά που είχε φροντίσει κάποιον. Όχι πως τώρα φρόντιζε πραγματικά τον αδερφό της. Του είχε μαγειρέψει όμως. Και του είχε φέρει το αγαπημένο του γλυκό. Το όνειρο ήταν πάντα ίδιο. Ένα κοριτσάκι με την πλάτη στραμμένη προς το μέρος της, καθισμένο οκλαδόν. Από τα μαλλιά καταλαβαίνει πως είναι η κόρη της. Για κάποιο λόγο φοράει φραμπαλάδες. Γιατί το κοριτσάκι της φοράει δαντέλες; Τη φωνάζει. Δεν ακούει τη φωνή της, νιώθει όμως το στόμα της ν' ανοιγοκλείνει. Το παιδί γυρνάει. Το φόρεμα σκισμένο στο στήθος. Το πρόσωπο ολόλευκο. Κόκκινα ρυάκια από τα ρουθούνια μέχρι τον αφαλό. Και στα μάτια, αντί για κόρες, δυο λάμψεις. Πάντα ξυπνάει εκεί. Μόλις δει τις λάμψεις. Δεν ξανακοιμάται. Εκείνο το πρωί βρήκε τον Αντώνη να διαβάζει ανατομία. Κοπάνησε την πόρτα πίσω της κι έφυγε. Δεν είχε που να πάει. Κι ύστερα ξεκίνησε για την Αγγελικά. Αν ήταν να ονειρεύεται νεκρά, φρικιαστικά παιδάκια, ας γνώριζε τουλάχιστον και μερικά ζωντανά.


Μόλις η πόρτα έκλεισε πίσω από την αδερφή του ο Αντώνης πήρε το κινητό του και τον κάλεσε.
-Ναι, έφυγε. Δεν ξέρω. Αλλά το βράδυ παραμίλαγε. Φώναζε το όνομα της κόρης της. Ναι, θα στείλω το mail με τα επόμενα θύματα στην Αγγέλικα. Φοβάται...

Sing for absolution!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(Muse, 4/10/2007)

Ναι ναι, αυτό σημαίνει οτι χτες το βράδυ ήμουν στη Μαλακάσα!Χεχεχεχε! Οι Muse ειναι-μαλλον- το αγαπημενο μου συγκρότημα. Αν και το τελευταίο τους album με απογοήτευσε λίγο, καθώς ήταν κάπως έξω απο το στυλ που αγάπησα, τα αισθήματα μου γι' αυτούς δεν άλλαξαν. Ε, αφου πήραν τα πόδια τους και ήρθαν, τα παλικάρια, μπορούσα να μην πάω να τους δω; Η ακόλουθη περιγραφή θα γίνει σε 2 μερη. Δεν ξέρω γιατί. Γιατί έτσι!



Μέρος πρώτο(Η΄πως να φτάσετε στη Μαλακάσα μέσω Καλαμάτας!):

Για να φτάσουμε μέχρι τον συναυλικό χώρο(ο οποίος βρίσκεται στου διαόλου το κέρατο είναι η αλήθεια) προσφέρθηκε να κάνει τον ταξιτζή η φίλη dem. Όλες χαρήκαμε πάαααααρα πολυ(που να τρέχεις τωρα, να παίρνεις λεωφορεία και τρένα?) και έτσι καταλήξαμε στο αμάξι η αφεντιά μου, η elgalla, η Justelene και η Buffy. Κάποτε ξεκινήσαμε, τελοσπάντων(αφού περιμένα λιγουλάκι τη Justelene) . Αλλά, πως να εκτιμήσεις τη συναυλία, άμα δε φτάσεις πρώτα Μαρκοπουλο μεσω Αττικής οδού, γυρίσεις προς Ελευσίνα, βγεις απο την έξοδο 8 στην Εθνική, ακολουθήσεις τις οδηγίες του γαμωsite του Terra Vibe και βγεις στην πρωτη εξοδο μετα τα διόδια των Αφιδνών, πάρεις έναν παράδρομο, πανικοβληθείς, ξαναπληρώσεις διόδια για να ξαναμπείς στην Εθνικη και τελικα φτάσεις το χώρο της συναυλίας στις 20.10; Εντάξει, οφείλω να παραδεχτώ οτι τις απείλησα με βίαιη δολοφονία αν έχανα τη συναυλία. Είμαι λιγο, να, τόσο δα, τσαντίλω(είπες κάτι elgalla?)! Πάντως φτάσαμε!


Μέρος δεύτερο( You 've got to be the best...):


Η συναυλία ήταν υπέροχη. Πραγματικά. Το ξέρω, δεν είμαι πολυ αντικειμενική, αλλά τουλάχιστον μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι μου άρεσε πάρα πολύ και πέρασα πολύ καλά. Πέρα απο την καταπληκτική εμφάνιση των Muse, που δε με απογοήτευσαν καθόλου μουσικά και του κυρίου Matthew Bellamy, ο οποίος ήταν ένα φαινόμενο(Ε, αφού ήταν!Μίλησε κανείς?), η συναυλία ήταν απίστευτα θεαματική, φοβερά δουλεμένη και διασκεδαστική. Με πολυ καλό ήχο, οπτικά εφέ, βιντέκια που έπαιζαν παράλληλα με τα τραγούδια... Βέβαια δεν πρέπει να παραλείψω την απόλυτη αηδία της elgalla για το Plug in Baby("Μα, αφού μου τρυπάει τα αυτιά! Είναι ενοχλητικοοοο!") και την έντονη διαφωνία μας για το αν έπρεπε να παίξουν το Muscle museum ή το Showbiz(τελικά δεν έπαιξαν κανένα και ησυχάσαμε!).
Αυτά. Για το τέλος, το αγαπημένο μου τραγούδι!(Το οποίο έχω ανεβάσει παντού, τώρα που το σκέφτομαι!)