Κρυψώνες

Περπατάς. Και σκέφτεσαι. Πάλι. Γιατί; Τα βράδια, όταν ξαπλώνεις στο κρεβάτι σε πλημμυρίζει μια εικόνα. Είσαι ξαπλωμένος στο μαξιλάρι και δε μπορείς να την κάνεις να φύγει. Και κοιμάσαι μαζί της.
Έρημη παραλία. Ένα πέτρινο σπίτι πάνω στην άμμο. Από την καμινάδα βγαίνει καπνός. Βροχή. Πλησιάζεις στο σπίτι. Σκοτεινό, εκτός από τη φωτιά που καίει στο τζάκι. Το σπίτι μικρό, ένα δωμάτιο. Ένα στρώμα στη γωνία. Δυο μισολιωμένα κεριά δίπλα. Το τζάκι. Μια κοπέλα όρθια στο παράθυρο, κοιτά την αγριεμένη θάλασσα και τη βροχή. Δεν τη βλέπεις καθαρά. Κολλάς το πρόσωπό στο τζάμι. Τα μάτια της λάμπουν. Φορά ένα μαύρο φανελάκι και κρατά σφιχτά τα χέρια στο στήθος. Στέκει ακίνητη για λίγα λεπτά, κοιτώντας απλά μπροστά. Ύστερα στρέφει το βλέμμα στο κρεβάτι. Στο σώμα που είναι ξαπλωμένο. Στο πρόσωπο που αχνοφωτίζουν τα κεριά. Τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα, τα χείλη χαμόγελο. Στοργή. Ξαναγυρνά στο παράθυρο. Που και που αγγίζει το τζάμι. Νομίζεις σιγοτραγουδά. Το αγόρι ανασηκώνεται και την κοιτά. Στα μάτια του ο ύπνος. Στέκεται στα πόδια του αργά. Πλησιάζει το τζάκι. Εκείνη κοιτά μακριά. Οι αστραπές της δείχνουν τα κύματα. Ακουμπά τα χέρια του στους γυμνούς γοφούς της. Της μιλά. Δε μπορείς να τον ακούσεις. Πλησιάζεις ξανά το τζάμι. Της ζητά να γυρίσει στο κρεβάτι. Ο ύπνος δε λέει να φύγει από τα βλέφαρά του. Του χαμογελά κι αγγίζει το σαγόνι του. Η βροχή κυλά στο παράθυρο και θολώνει την εικόνα σου. Βλέπεις τα χέρια του στη μέση της. Η φωνή του ψιθυρίζει γλυκά για την αγκαλιά της. Θέλει να κουρνιάσει στο κορμί της. Την οδηγεί ήσυχα στο κρεβάτι. Γονατίζει και την τραβά από την άκρη των δακτύλων. Δεν τους ακούς πια. Δε βλέπεις τα λαμπερά της μάτια. Οι αστραπές φωτίζουν μόνο το κορμί της, που γέρνει και χάνεται στο στρώμα. Χαμογελά και κλείνει τα μάτια. Μετά από λίγο κι αυτά γεμίζουν ύπνο. Βρέχει.
Θες να κρυφτείς. Εκεί. Παλιά, όταν έψαχνες κάπου να κρυφτείς, ήταν εκεί. Αλλά οι άνθρωποι φεύγουν. Κι ας είναι δίπλα σου. Κι άλλοτε, πρέπει να κρυφτείς απ’ αυτούς.
Δεν ξέρεις. Δεν αναγνωρίζεις την εικόνα.Κι ας την έφτιαξες εσύ. Ύστερα, μια μέρα, θα σε ξυπνήσει η βροχή σε ένα σπιτάκι στην παραλία. Πιστεύεις στα όνειρα;