Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Sister


(Η ιστορία ως τώρα:
1.Lust, bloody lust
2.Every night I burn
3.I rush into the secret house
4.And all the children are insane
5. I will follow you into the dark
6.Love and marriage
7.Daddy's little girl
8.I found no people for killing time, so I found time for killing people
9.Lonely people burn like candles
10.Dreaming of screaming
11.Tears For Fears
12.This vicious cabaret
13.Living is a problem because everything dies...
)


Υπάρχει στην πόλη μια πλατεία στην οποία μπορεί κανείς να βρει ότι ζητήσει. Ο Αντώνης είχε βρεθεί εκεί για πρώτη φορά λίγες μέρες μετά τη φυγή της Μυρτώς είχαν έρθει στην Αθήνα εκδρομή με το σχολείο και το είχαν σκάσει με τον κολλητό του για να φτάσουν εκεί. Ο φίλος του πλήρωσε τότε την πρώτη του πουτάνα . Ο Αντώνης δεν είχε μαζί του αρκετά λεφτά για να κάνει το ίδιο, οπότε αναγκάστηκε να τον περιμένει στα σκαλιά ενός μικρού ετοιμόρροπου ξενοδοχείου μέχρι να τελειώσει. σκεφτόταν την αδερφή του. Την αγάπαγε. Το ήξερε από μικρός ότι ήταν υιοθετημένη. Και δεν καταλάβαινε γιατί εκείνη το είχε κάνει τόσο μεγάλο θέμα όταν το έμαθε. Τη σκέφτηκε γυμνή. Ήταν τόσο όμορφη. Δεν πέρασε πολύς καιρός για να τη μισήσει. Συνέχισε πάντα να τη βλέπει στις πιο άγριες σεξουαλικές του φαντασιώσεις, όμως του είχε καταστρέψει τόσο πολύ τη ζωή που το μόνο που ήθελε ήταν να την εκδικηθεί.

Όταν έφυγε από το σπίτι, οι γονείς του αιφνιδιάστηκαν και σοκαρίστηκαν. Άρχισαν να την ψάχνουν. Κι όταν τη βρήκαν και έμαθαν ότι δε μπορούν να τη φέρουν πίσω με τη βία γιατί ήταν πια ενήλικη τρελάθηκαν. Για χρόνια δεν τον άφηναν να βγει από το σπίτι παρά μόνο για να πάει στο σχολείο ή το φροντιστήριο, τον πίεζαν για τους βαθμούς του και γενικά τον έπνιγαν. Και όταν τελικά πέρασε στην Ιατρική στην Αθήνα, του δήλωσαν πως δε θα του δώσουν ούτε φράγκο αν τολμήσει να πάει σ’ αυτή την καταραμένη πόλη που έκλεψε την αδερφή του. Δεν τον ένοιαξε. Έφυγε και βρήκε δουλειά. Η οικοδομή όμως δε συνδυαζόταν ιδιαίτερα με την σχολή. Η γνωριμία του με τον Α. ήταν σωτήρια. Μέχρι τότε είχε προλάβει να μισήσει τόσο πολύ τον κόσμο που δεν του στοίχιζε τίποτα να γίνει πληρωμένος δολοφόνος. Το μόνο που ζήτησε από τον Α. ήταν να εντοπίσει πάλι την αδερφή του. Δεν ήξερε τι θα έκανε όταν την έβρισκε. Κι όταν έφτασε αυτή η στιγμή και την είδε ξανά μετά από τόσο καιρό, θυμήθηκε εκείνη τη φορά , στην πλατεία των θαυμάτων, που δεν είχε να δώσει μόνο αυτό που ήθελε εκείνος. Και πήρε την απόφαση του.



(Διαβάστε το τέλος της ιστορίας εδω.)

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008

Τι μάθατε χτές παιδάκια;


Οι προκαταλήψεις είναι κακό πράγμα. Γι’ αυτό λοιπόν, όταν πρόκειται να μπούμε σ’ ένα ταξί δεν περιμένουμε ο ταξιτζής να ακούει υποχρεωτικά Derti και να είναι σεξιστής.

Μπαίνουμε λοιπόν στο ταξί. Και ο οδηγός ακούει Derti. Εντάξει, δεν πειράζει. Τι να γίνει, υπάρχουν και διαφορετικά από τα δικά μας μουσικά γούστα σ’ αυτό τον κόσμο. Άλλωστε θα αποζημιωθούμε στη διαδρομή, καθώς ο ταξιτζής θα μοιραστεί μαζί μας το απόσταγμα της γνώσης του.

# -Γιατί είσαι λυπημένη; Σε διώξανε από κάπου;(Απλά χάζευα από το παράθυρο)

-Δεν είμαι λυπημένη. Κουρασμένη είμαι.

-Ε, καλά, από κούραση άλλο τίποτα. Πες μου καμιά άλλη κουβέντα. Όλοι κουρασμένοι είμαστε. Δε σε έδιωξαν από κάπου πάντως!

-Όχι.

Ηθικό δίδαγμα: Ο μόνος αποδεκτός λόγος για να μην πιάσεις αυτοβούλως κουβέντα με ταξιτζή είναι να έχεις φάει χυλόπιτα.

# -Δούλευες;

-Ναι.

-Πως κι έτσι; Μικρή φαίνεσαι.

-Μικρή είμαι.

-Επιτρέπεται στους ανήλικους να δουλεύουν;

-Όχι και τόσο μικρή πια! Έχω ενηλικιωθεί χρόνια!

-Πόσο είσαι δηλαδή;

-Κοντεύω τα 22.

-Α, της παντρειάς δηλαδή!

-Ε, όχι και της παντρειάς!

-Μα άκου με που σου λέω. Ξέρω εγώ. Άλλες έχουν ήδη παντρευτεί!

Ηθικό δίδαγμα: Έχω μείνει στο ράφι! ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

# - Και τι σπουδάζεις;

-Ψυχολογία.

-(Με πόνο ψυχής) Μα γιατί; Εσύ είσαι χαμογελαστό κορίτσι! Αντί να γίνεις εκεί νηπιαγωγός, σαν κοπελίτσα!

-Γιατί, οι ψυχολόγοι δεν πρέπει να χαμογελάνε;

-Αφού δεν τους αφήνουνε! Ασε κοπελιά, δύσκολο επάγγελμα.

-Όλα τα επαγγέλματα έχουν δυσκολίες.

-Εκεί εσύ! Δεν καταλαβαίνεις! Από πού είσαι;

-Από Αργολίδα.

-Ε, έτσι εξηγείται!! Είσαι πεισματάρα!

Ηθικό δίδαγμα: Δε φτάνει που έμεινα στο ράφι, κάνω και λάθος επάγγελμα και είμαι και από καταβολής πεισματάρα. Χέσε μέσα! Πού πάω σ’ αυτή τη ζωή; Γι’ αυτό λοιπόν, ο ταξιτζής, μαζί με τα ρέστα μου έδωσε και την καρτούλα με το τηλέφωνο του, ώστε να μου δείξει εκείνος τι μου ταιριάζει!

Καλή χρονιά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


(Με μόνο 5 μέρες καθυστέρηση!)