Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008
Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008
Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008
Στροβιλιζόμενος Μπετατζής 2: Son of Betatzis
-Baba, mporw na paixw me to organo mou?
-Πάλι θα παίζεις με την καραμούζα ρε φλώρε? απάντησε ο Τέλης βρίζοντας από μέσα του την ώρα και τη στιγμή που πήδηξε πριν από 25 χρόνια τη Σουλτάνα χωρίς προφυλακτικό.
Το αγόρι έσκυψε για να αποφύγει τη στροβιλιζόμενη σφαλιάρα κι έτρεξε στο δωμάτιό του.
- Egw 8a synexizw na to paizw k 8a ginw megalos kallitexnhs kapoia mera!
- Μη συγχίζεις τον πατέρα σου! Κωλόπαιδο! φώναξε και η Σουλτάνα μπαίνοντας στο δωμάτιο και σκουπίζοντας τα χέρια της στην ποδιά της κουζίνας.
-Mhn ta les paidaki mou auta ston patera sou,den katalavainei apo texnes kai tetoia, eipe h Soultana psi8yrista sto gio ths.
Όπως ακουμπούσε το όργανο στο στόμα ακούστηκε από μέσα η φωνή του πατέρα του ("Σουλτάναααα! Πιάσε μια μπύρα!!") πληγώνοντας τα ευαίσθητα μουσικά αυτιά του.
O timos ekleise thn porta sta moutra ths manas tou kai prospa8hse na sygkentrw8ei s'auto pou hxere na kanei kalytera:sto xysimo!
Μόνο που στα μάτια του Τίμου αυτό που έκανε δεν ήταν ξύσιμο, αλλά τέχνη υψίστης μόρφης, το νέο κύμα της ελληνικής τζαζ σκηνής.
Συνεχίζεται...
(Αυτη τη φορά η συγγραφικη ομάδα έχει επεκταθεί.Στο project συμμετέχουν η γράφουσα(μαύρα γράμματα) και οι abbax(κόκκινο),griniara(μπλε),witch-marlen(πράσινο) kai deadendmind(ροζ-μωβ).
Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008
Εδιμβούργο,(σχεδόν)τρεις μήνες μετά ή Πως να καταλάβετε ότι κάποιος είναι πολύ αναβλητικός!
Σοφία που μαζεύτηκε τους μήνες που πέρασαν από τότε που ήρθα στα ξένα:
-Ηλίθιες γραμματείες πανεπιστημίων υπάρχουν παντού. Η Πάντειος θα ήταν περήφανη για την ανοργανωσιά ορισμένων μελών του προσωπικού του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.
-Έχω πρόσβαση σε 5 Pc-labs!Έχω πρόσβαση σε 5 Pc-labs!!!!
-Μας έχουν πήξει στα μαθήματα μεθοδολογίας!Και ο μέσος Βρετανός απόφοιτος ψυχολογίας δεν έχει φάει τα νιάτα του μαθαίνοντας τις θεωρίες του Πιαζέ.
-Υπάρχουν Σκωτσέζες που τις λένε Morag! Τις καημένες.
-Κάνει κρύο!Και την Κυριακή χιόνισε κιόλας. Αλλά αν έβαζες το κλίμα της Αθήνας στο Εδιμβούργο θα είχες την καλύτερη πόλη του σύμπαντου!
-Η πόλη έχει ποτάμια και όλα είναι πράσινα και είναι λίγο σαν να ζεις στο Harry Potter(εκτός αν είναι Σάββατο βράδυ και βρεθείς μπροστά από ένα συγκεκριμένο ΑΤΜ στην George IV Bridge, που οι ημίγυμνες, κακόγουστες, κόκκινες από το κρύο και το αλκοόλ Βρετανίδες σε βγάλουν από το παραμύθι σου!)
-Στη γειτονιά μου μυρίζει φασόλια. Και το ξέρεις ότι δεν είναι φασόλια( εκτός αν κάποιος φτιάχνει φασολάδα σε ένα τεράστιο καζάνι), αλλά δεν ξέρεις τι στο καλό είναι που μυρίζει έτσι,και ώρες ώρες είναι πολύ ενοχλητικό.
-Έκτος από τις τεμπέλες γραμματείς, εξίσου διεθνές φαινόμενο φαίνεται να είναι το υδραυλικός που δεν έρχεται την ώρα που έχετε συμφωνήσει. Ούτε τη μέρα που έχετε συμφωνήσει.
-Και οι Πορτογάλοι φτιάχνουν μπακαλιαροκροκέτες από παστό μπακαλιάρο.
-Δεν έχω φάει ακόμα deep-fried mars bar! Αίσχος!
-Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να επιβεβαιώσουν όλα μα όλα τα αρνητικά στερεότυπα που έχεις για μια εθνική ομάδα μέσα σε μερικές ώρες!
-Δε μπορώ να βρω δουλειά το κέρατό μου! Το αποκορύφωμα ήταν η ατάκα:”Do you know how to use the coffee machine?Because we need someone to be fluent at the coffee machine!” για να με προσλάβουν σε καφέ-τρύπα!
-Για το τέλος μια υπόσχεση(ή απειλή, ο καθένας το παίρνει όπως θέλει!).Ο Μπετατζής επιστρέφει!Σύντομα!Πολύ σύντομα! Η διακρατική συνεργασία για τη δημιουργία του λογοτεχνικού αριστουργήματος επεκτείνεται και εντός ολίγου το πρώτο μέρος του sequel του Στροβιλιζόμενου Μπετατζή θα είναι στις οθόνες σας!Μουαχαχαχαχαχα!
Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008
Erwta mou agiatreute kai kahme mou megale... :P
Kalo dromo mexri to spiti loipon, kai pou eisai,zavo,mh nomizeis oti mia hpeiros apostash mporei na se swsei apo thn aktinovola katapiestikh mou proswpikothta! Gi' auto me prosoxh kai apo to pezodromio! :P
(sorry gia ta greeklish,alla eimai sto pc tou panepisthmio,ka8oti internet den exw akoma,kai den mporw na allaxw glwssa!)
Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2008
Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008
Τρίτη 26 Αυγούστου 2008
Anything is better than to be alone
Είναι καθισμένη στη μέση του αεροδρομίου. Αναρωτιέται γιατί τα καθίσματα σε όλους τους χώρους αναμονής είναι τόσο άβολα. Έχει σκουπίσει το αίμα από τα χέρια της στο εσωτερικό της μαύρης μπλούζας της. Βαριέται ήδη. Βαριέται να γυρίσει σπίτι. Βαριέται να ξαναπάει στο pet shop, να βρει καινούριο σκυλάκι. Βαρέθηκε τα σκυλάκια. Κι όλα αυτά γιατί δεν έχει κανέναν να μιλήσει. Κανέναν για να την κεράσει ένα γαμημένο καφέ. Γιατί η μαλακισμένη η μάνα της πήγε και την έγραψε στο κωλο-ιδιωτικό. Gιατί πηδήχτηκε με το μπάσταρδο τον πατέρα της, που δε φτάνει που είναι άσχημος,την παράτησε κιόλας. Μόνο να πληρώνει για το ιδιωτικό ξέρει. Και τι σκατά να κάνει αυτή στο ιδιωτικό, με τα φυλακισμένα τα πλουσιόπαιδα που ούτε να τη φτύσουν δεν τη θέλουν? Ψάρι θα πάρει αυτή τη φορά. Πώς να είναι να βγάζεις τα λέπια από ένα ζωντανό ψάρι? Μήπως είναι προτιμότερο να αρχίσει να πηδιέται? Σίγουρα είναι φτηνότερο από το να αγοράζει καινούριο κατοικίδιο κάθε 2 βδομάδες. Oι χελώνες είναι οι καλύτερες. κρατάνε πιο πολύ. Σιγά μην κάθεται στο κάθε μαλακισμένο. Πρέπει να πετάξει τη μπλούζα της. Η μάνα της όλο βρίζει ότι δε φεύγει το αίμα. Όχι οτι χέστηκε ποιανού είναι. Αύριο έχει πάλι εκπαιδευτική εκδρομή με τα ηλίθια. Στ' αρχίδια της για τα ηφαιστειογενή πετρώματα. Δε μπορείς να ακούσεις τα αεροπλάνα όταν είσαι στο αεροδρόμιο. Την πρώτη της χελώνα την είχε πετάξει από την ταράτσα. 7 φορές. Σκληρά καβούκια. μετά την εποχή του chat στο internet. Πριν τις εξομολογήσεις για φανταστικές αμαρτίες στον παπά της διπλανής εκκλησίας. Της αρέσει αυτή η μπλούζα , γαμώτο! Θα είναι κι εκείνη η ξανθιά σταρ του σχολείου στην εκδρομή. οι γάτες έχουν ωραίες καρδιές. Οι ξανθές ηλίθιες, πλούσιες, με γκόμενο "λαϊκής τάξης"? Τι γίνεται αν πετάξεις μια χελώνα από αεροπλάνο? Πόσες μέρες λείπει από το σπίτι? Πόσες μέρες πάνε που πέθανε κι η μάνα της? Γιατί δεν πονάει όταν σκοτώνεις?Ψάρια θα πάρει. Θέλει ν' ακούσει τη πρόκα όταν θα τα καρφώνει στον τοίχο. Ψάρια θα πάρει.
(pic. by the imagist)
Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008
Ένα χρόνο μετά...
Κυριακή 25 Μαΐου 2008
Your eyes forever glued to mine...
Είχα γνωρίσει μια φορά μια κοπέλα. Συναντιόμασταν σε ένα ψύκτη, περιμένοντας να γεμίσουμε τα ποτηράκια μας για να πιούμε τα χάπια μας. Μου είχε πει πως είχε πεθάνει η καλύτερη της φίλη. Της είχα πει πως είχα σκοτώσει τον πατέρα μου. Δε γίναμε φίλοι. Άλλωστε κι αυτή πέθανε μετά από λίγο. Χτες το βράδυ μπήκε στο σώμα μου. Δεν ξέρω πως ούτε γιατί. Όπως μπαίνουν πάντα στο σώμα μου οι νεκροί. Αυτή είναι η ιστορία της.
Είχα γνωρίσει μια φορά μια κοπέλα που κάποτε είχε μια φίλη που αγαπούσε πολύ. Δε γνωρίζονταν πολλά χρόνια, αλλά την ένιωθε πολύ δικό της άνθρωπο. Περνούσαν πολλές ώρες τη μέρα μαζί. Περνούσαν σχεδόν όλες τις ελεύθερες τους ώρες μαζί. Στην αρχή και οι δύο τους χαίρονταν πολύ γι’ αυτό. Είχα γνωρίσει μια κοπέλα που κάποια στιγμή κατάλαβε πως η φίλη της περνούσε χρόνο και με άλλους ανθρώπους. Της γκρίνιαξε. Της φώναξε. Η φίλη της δε φάνηκε να καταλαβαίνει το λάθος της. Η κοπέλα που γνώριζα πληγώθηκε. Της την έσπαγε, γιατί αυτή δεν είχε κάνει τίποτα κακό. Ήθελε απλά να βλέπει τη φίλη της. Περισσότερο. Ένα βράδυ κανόνισαν να μείνουν σπίτι και να δουν ταινίες. Η γνωστή μου ετοίμασε ποπ κορν και άναψε κεριά. Η ταινία δεν ήταν πολύ κακή, η φίλη της όμως ήταν λίγο αλλού. Μετά το τέλος της ταινίας της είπε ότι είχε ερωτευτεί. Η κοπέλα που γνώρισα σφίχτηκε και χαμογέλασε. Και όταν η φίλη της σηκώθηκε να φύγει, τη χτύπησε στο κεφάλι με ένα γυάλινο μπουκάλι. Η κοπέλα που γνώρισα δεν είχε αποθήκη. Είχε όμως ένα εξοχικό. Έβαλε τη φίλη της στο αυτοκίνητο και κάνανε ένα ταξίδι όπως παλιά. Οι δυο τους. Η φίλη της ξύπνησε καθισμένη σε μια καρέκλα. Προσπάθησε να τεντωθεί , αλλά οι καρποί και τα μπράτσα της ήταν δεμένα στα μπράτσα της καρέκλας. Οι αστράγαλοι και τα γόνατα της στα πόδια. Ο λαιμός, το σαγόνι και το μέτωπο στην πλάτη. Το δωμάτιο δεν είχε και πολύ φως και δεν καταλάβαινε που ήταν. Η κοπέλα που γνώρισα μπήκε τότε στο δωμάτιο και της χαμογέλασε. Πέρασαν μέρες μαζί εκεί. Μόνο οι δυο τους. Όπως παλιά. Έκαναν αστεία, τραγουδούσαν, έβλεπαν ταινίες. Μετά από δυο βδομάδες τις βρήκαν. Η φίλη της κοπέλας που γνώριζα ήταν νεκρή, δεμένη σε μια καρέκλα, με τα μάτια της κολλημένα ανοιχτά, καρφωμένα απέναντι, στο σημείο που τόσο καιρό καθόταν η δολοφόνος της.
Δεν πιστεύω στις τιμωρίες. Οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν. Αν μάθαιναν ίσως να μην ήμουν τόσο μόνος. Όταν σκότωνα εκείνη την κοπέλα που κάποτε ήξερα, δεν το έκανα για να την τιμωρήσω. Ούτε για να δικαιωθεί το θύμα της. Το έκανα για μένα. Είναι πιο εύκολο τα πνεύματα που μπαίνουν μέσα μου για να με βασανίσουν να έχουν λόγους να με μισούν. Είναι πιο εύκολο το πνεύμα που με γεμίζει να με ξέρει. Δεν αντέχω άλλους αγνώστους. Κι ακόμα, δεν μπορούσα ν’ αντέξω άλλο τα μάτια της καρφωμένα στο μυαλό μου.
(image from deviantart.com,by BadWord)
Πέμπτη 15 Μαΐου 2008
Κυριακή 20 Απριλίου 2008
Κυριακή 16 Μαρτίου 2008
Αχαχαχαχαχα!
(Από το Wyrd Sisters του Terry Pratchett)
"After all, when over an area of a hundred square miles the same year is variously the Year of the Small Bat, and Anticipated Monkey, the Hunting Cloud, Fat Cows, Three Bright Stallions and at least nine numbers recording the time since assorted kings, prophets and strange events were either crowned, born or happened, and each year has a different number of months, and some of them don't have weeks, and one of them refuses to accept the day as a measure of time, the only thing it is possible to be sure is that good sex doesn't last long enough."
Είσαι μεγάλος Terry!
Τρίτη 11 Μαρτίου 2008
Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008
Κι άλλο παιχνιδάκι!
(Μετά από πρόκληση της Ναταλίας)
Kανόνες:
1. Μπαίνεις στο wikipedia.
2. Αναζητάς την επιλογή “random article” (πάνω αριστερά). Πατάς μια φορά. Το λήμμα που θα βγει είναι το όνομα της μπάντας σου.
3. Πατάς άλλη μια φορά το “random article”. Το λήμμα που θα βγει είναι ο τίτλος του άλμπουμ της μπάντας σου.
4. Πατάς “random article” άλλες έντεκα φορές. Τα λήμματα που θα βγουν είναι το track list του άλμπουμ.
5. Καλείς άλλους πέντε να κάνουν το ίδιο.
Svetozar Miletić (Sombor)
Maria Zuber
1.Johnny Kaw
2.Oregon Ballot Measure 30 (2004)
4.Benton , New York
5.Missouri Route 150
6.Sabac Red
7.Purton F.C.
8.Caramel (disambiguation)
9.Pedemonte
10.Boon
11.Pedrola
Για να δω τα συγκοτήμτα και των abbax, aristi, dem, zlatko και μπουρδουμπλούμ!
Κυριακή 2 Μαρτίου 2008
Τα 7 κακά της μοίρας μου!!
1.Εκνευρίζομαι εύκολα. Αλλά πολύ εύκολα. Και μετά φωνάζω. Και τρομάζω τον κόσμο.
2. Είμαι τσαπατσούλα. Η ντροπή της μάνας μου (η οποία είναι πως η Μόνικα στα "Φιλαράκια", ένα πράγμα!)!
3. Είμαι και απρόσεκτη(οχι πάρα πολύ όμως) και ξεχασιάρα(πάααααρα πολύ όμως)! Δεν έχει σημασία πόσες φορές θα μου πει κανείς κάτι. Και πάλι είμαι απόλυτα ικανή να μην θυμάμαι ότι το έχω ακούσει. Στη δουλειά ξεχνάω τα ονόματα που ψάχνουν οι πελάτες μετά απο μισό λεπτό. Μήπως να το κοίταγα????
4. Είμαι κομματάκι control freak. Όοοοχι πάρα πολύ, αλλά είμαι. Αγχώνομαι όταν δε μπορώ να ελεγξω μία κατάσταση. Και έτσι ερχόμαστε στο 5.
5.Δεν αγχώνομαι εύκολα, αλλά άμα αγχωθώ...Χιούστον, έχουμε πρόβλημα!!!!!
6.Curiosity killed the cat, but satisfaction brought it back. Ναι κυρίες και κύριοι, είμαι μια περίεργη! Μ' αρέσει να ξέρω τα πάντα. Όλες τις πικάντικες λεπτομέρειες! Και ναι, ντρέπομαι γι' αυτό....
7.Έχω τσακωθεί με την υπομονή. Και συνεχίζουμε να τσακωνόμαστε συχνά πυκνά. Μαζί με το 1, θανατηφόρος συνδυασμός για τους γύρω μου!
Ας τα ξεράσουν όλα και οι elgalla, dem, αριστη, mouton, zlatko kai nathalie (δεν εχω 7ο...σνιφ!)
Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008
He hailed a cab, and they made their way back to Kentish Town, keeping their silence. Halfway up the stairs to the door of the flat Carole said, "Foul perfume."
There was a string, acidic smell lingering on the stairs.
Ας προσκαλέσω κι εγώ τον abbax, το zlatko, την aristh καιτη dem . :-)
Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008
Το μανιφέστο των blogs
1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.
3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.
Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2008
Ο στροβιλιζόμενος μπετατζής
-Ναι; Τι θες πάλι ρε μαλάκα;
I foni apo tin alli akri tis grammis itan mazemeni kai apologitiki.
-Της είπα αυτά που μου είπες αλλά δεν φάνηκε να με πιστεύει. Τι να άλλο να κάνω;
Ο Τέλης κοπάνησε τη μπύρα στο σεμεδάκι που είχε πάνω στην τηλεόραση. To xtypima ekane ti byra na afrisei, etsi opos afrize kai o Telis apo orgi.
-Γαμώ την τύχη μου! Αυτά τραβάω που είμαι ωραίος γκόμενος!
-Και τι θες να κάνω εγώ ρε μαλάκα που δεν καταλαβαίνει η γκόμενα;
-Na tin psiseis re, ego pos paramythiasa ti Soula?
-Να ξεμπερδέψεις με την ηλίθια μόνος σου, δεν ασχολούμαι άλλο, είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο στη μούρη.
Ο Τέλης έβραζε από το θυμό του. Mono ena pragma borouse na ton iremisei tora. Μπήκε στο δωμάτιο του και έσπευσε να ανοίξει το συρτάρι του για να βγάλει τα απαραίτητα σύνεργα, τις βελόνες πλεξίματος που του είχε αγοράσει η μαμά του! Είχε έρθει η ώρα να φτιάξει ένα καινούριο πουλόβερ για τον κόπρο. Enas pontos mesa, enas ekso, enas mesa, dyo ekso -to malaka, skeftike- enas mesa, enas ekso -filoi sou leei meta- enas mesa, dyo ekso -ola monos mou prepei na ta kano. Ας της κάνω τη χάρη και ας πάω να την δω μπας και ηρεμήσει, σκέφτηκε. Σηκώθηκε από τον καναπέ, έβγαλε τα ρούχα της οικοδομής και έβαλε κάτι απλό και καθημερινό, χωρίς φυσικά να κάνει μπάνιο, για να μη χαθεί η βαρβατίλα. Vgike apo to spiti, ekleise tin porta kai katefthynthike pros to kamari tou, ti xara tis zois tou, to telikiasmeno tou Lada. "Κρίση, με πιάνει κρίση….», ακουγόταν στη διαπασών καθώς κατευθυνόταν στο σπίτι της Σουλτάνας. Η Σουλτάνα, το γκομενάκι που του είχε κάνει τ’αρχίδια τούμπανο! Soultana, i gynaika pou paraligo na ton kanei na tsakothei me ti mana tou kai na ksyrisei to moustaki. Ευτυχώς, όμως, απέφυγε τον τσακωμό και τώρα έχει και τη μανούλα στον πάνω όροφο και ολόκληρο δυάρι δικό του! Η Σουλτάνα καθόλου δεν την πήγαινε τη μάνα του, κι αυτό ήταν ένας βασικός λόγος να πάρει πόδι. Tora omos eprepe na kanei tin kardia tou petra kai na tin antimetopisei.
-Γυναίκα άνοιξε!!! Κατόπιν ωρίμου σκέψεως πήρα μια πολύ σημαντική απόφαση!
Η Σουλτάνα βγήκε στη πόρτα φορώντας μόνο το διαφανές κόκκινο νεγκλιζέ που της είχε κάνει δώρο πέρσι του Αγίου Βαλεντίνου.
-Teli mou, antra mou, fos tis zois mou, gyrises se mena epitelous ?
-Οτι γύρισα, γύρισα αλλά δεν θα είναι για πολύ. Κάτσε και άκου.
Η Σουλτάνα τον κοίταξε στον καβάλο και έκατσε αργά, προκλητικά αλλά υπάκουα στον κόκκινο καναπέ της.
-Soultana xreiazomai ti voitheia sou me ena thema, eipe o Telis gnorizontas pos zitontas voitheia apo mia gynaika eplitte ton andrismo tou.
-Έλα κάτσε δίπλα μου Τέλη και από εμένα ό,τι θες!!!
-Πρέπει να με μάθεις να χορεύω τσιφτετέλι, ψιθύρισε κοκκινίζοντας ο Τέλης.
-Ma Teli mou to tsifteteli einai gia tis gynaikes, esy xoreveis mono zeibekiko...
-Κοίτα να δεις κοπέλα μου, ότι κι αν κάνω η αντρίλα μου δεν αμφισβητείται!Και επιπλέον το έταξα στη μαμά!
I fatsa tis Soultanas ksynise elafra me tin anafora stin kyria Efterpi.
-Να δούμε τι άλλο θα σε βάλει να κάνεις η αξιαγάπητη μητέρα σου, είπε ειρωνικά η Σουλτάνα.
-Όταν μιλάς για την μάνα μου να πλένεις το στόμα σου, παλιοπατσαβούρα!
-Mi mou milas etsi Teli mou, ego pou s'agapo oso tipota ston kosmo... eipe i Soultana fanera pligomeni.
-Άσε τα σάπια και ας μπούμε στο ψητό επιτέλους.
Η Σουλτάνα σηκώθηκε και κουνώντας δεξια αριστερά τον κώλο της κατευθύνθηκε στο ηχοσύστημα. Anoikse ti faux maonenia diskothiki kai evgale apo mesa ti syllogi KOLASI 2007 me ta kalytera tsiftetelia tis xronias. Ο Τέλης είχε αράξει σαν πασάς στον καναπέ και περίμενε να απολαύσει την Σουλτάνα να κουνάει τον κώλο της.
-Ε,σήκω,τι κάθεσαι, πως θα σου μάθω; ρώτησε η Σουλτάνα σε μια στιγμή απερίσκεπτης αμφισβήτησης του Τέλη.
-Den yparxei periptosi na kounao ton kolo mou san ksefonimeni, tha se paratiro mono.
-Οτι θες εσύ άντρα μου, είπε και συνέχισε να κουνιέται λάγνα.
Η Σουλτάνα άρχισε να λικνίζεται υπό τους ήχους του κλαρίνου,κάνοντας τον Τέλη να αναρωτιέται για λίγο γιατί τη σούταρε. O Telis eixe arxisei na meraklonei kai afto pou ithele ekeini ti stigmi pragmatika, ektos apo to na valei kato ti Soultana kai na tin kanei na niosei gynaika, itan na riksei mia zebekia. Και ως σωστό αρσενικό που ήταν αποφάσισε να ρίξει τη ζεμπεκιά, την έκανε γυναίκα και αργότερα!
-Νταξει, φτάνει τώρα, είδα, βάλε κανα καλό ζεϊμπέκικο να δεις τι θα πει χορός! είπε στη λικνιζόμενη Σουλτάνα.
I antrila plymmirise to mikroastiko saloni tis Soultanas kathos i perifania gia ton kavalari tis gemise tin kardia tis, o Telis arxise na pairnei tis protes strofes tou zeibekikou sygkratontas me to zori ton eafto tou gia na min anafonisei "Ti gamias pou eimai!". Κι όποιος περνούσε από το δρόμο έξω από το σπίτι της Σουλτάνας, είχε την τύχη να θαυμάσει ένα θέαμα μοναδικό, ένα στροβιλιζόμενο μπετατζή!
Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008
Sister
(Η ιστορία ως τώρα:
1.Lust, bloody lust
2.Every night I burn
3.I rush into the secret house
4.And all the children are insane
5. I will follow you into the dark
6.Love and marriage
7.Daddy's little girl
8.I found no people for killing time, so I found time for killing people
9.Lonely people burn like candles
10.Dreaming of screaming
11.Tears For Fears
12.This vicious cabaret
13.Living is a problem because everything dies...)
Υπάρχει στην πόλη μια πλατεία στην οποία μπορεί κανείς να βρει ότι ζητήσει. Ο Αντώνης είχε βρεθεί εκεί για πρώτη φορά λίγες μέρες μετά τη φυγή της Μυρτώς είχαν έρθει στην Αθήνα εκδρομή με το σχολείο και το είχαν σκάσει με τον κολλητό του για να φτάσουν εκεί. Ο φίλος του πλήρωσε τότε την πρώτη του πουτάνα . Ο Αντώνης δεν είχε μαζί του αρκετά λεφτά για να κάνει το ίδιο, οπότε αναγκάστηκε να τον περιμένει στα σκαλιά ενός μικρού ετοιμόρροπου ξενοδοχείου μέχρι να τελειώσει. σκεφτόταν την αδερφή του. Την αγάπαγε. Το ήξερε από μικρός ότι ήταν υιοθετημένη. Και δεν καταλάβαινε γιατί εκείνη το είχε κάνει τόσο μεγάλο θέμα όταν το έμαθε. Τη σκέφτηκε γυμνή. Ήταν τόσο όμορφη. Δεν πέρασε πολύς καιρός για να τη μισήσει. Συνέχισε πάντα να τη βλέπει στις πιο άγριες σεξουαλικές του φαντασιώσεις, όμως του είχε καταστρέψει τόσο πολύ τη ζωή που το μόνο που ήθελε ήταν να την εκδικηθεί.
Όταν έφυγε από το σπίτι, οι γονείς του αιφνιδιάστηκαν και σοκαρίστηκαν. Άρχισαν να την ψάχνουν. Κι όταν τη βρήκαν και έμαθαν ότι δε μπορούν να τη φέρουν πίσω με τη βία γιατί ήταν πια ενήλικη τρελάθηκαν. Για χρόνια δεν τον άφηναν να βγει από το σπίτι παρά μόνο για να πάει στο σχολείο ή το φροντιστήριο, τον πίεζαν για τους βαθμούς του και γενικά τον έπνιγαν. Και όταν τελικά πέρασε στην Ιατρική στην Αθήνα, του δήλωσαν πως δε θα του δώσουν ούτε φράγκο αν τολμήσει να πάει σ’ αυτή την καταραμένη πόλη που έκλεψε την αδερφή του. Δεν τον ένοιαξε. Έφυγε και βρήκε δουλειά. Η οικοδομή όμως δε συνδυαζόταν ιδιαίτερα με την σχολή. Η γνωριμία του με τον Α. ήταν σωτήρια. Μέχρι τότε είχε προλάβει να μισήσει τόσο πολύ τον κόσμο που δεν του στοίχιζε τίποτα να γίνει πληρωμένος δολοφόνος. Το μόνο που ζήτησε από τον Α. ήταν να εντοπίσει πάλι την αδερφή του. Δεν ήξερε τι θα έκανε όταν την έβρισκε. Κι όταν έφτασε αυτή η στιγμή και την είδε ξανά μετά από τόσο καιρό, θυμήθηκε εκείνη τη φορά , στην πλατεία των θαυμάτων, που δεν είχε να δώσει μόνο αυτό που ήθελε εκείνος. Και πήρε την απόφαση του.
(Διαβάστε το τέλος της ιστορίας εδω.)
Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008
Τι μάθατε χτές παιδάκια;
Οι προκαταλήψεις είναι κακό πράγμα. Γι’ αυτό λοιπόν, όταν πρόκειται να μπούμε σ’ ένα ταξί δεν περιμένουμε ο ταξιτζής να ακούει υποχρεωτικά Derti και να είναι σεξιστής.
Μπαίνουμε λοιπόν στο ταξί. Και ο οδηγός ακούει Derti. Εντάξει, δεν πειράζει. Τι να γίνει, υπάρχουν και διαφορετικά από τα δικά μας μουσικά γούστα σ’ αυτό τον κόσμο. Άλλωστε θα αποζημιωθούμε στη διαδρομή, καθώς ο ταξιτζής θα μοιραστεί μαζί μας το απόσταγμα της γνώσης του.
# -Γιατί είσαι λυπημένη; Σε διώξανε από κάπου;(Απλά χάζευα από το παράθυρο)
-Δεν είμαι λυπημένη. Κουρασμένη είμαι.
-Ε, καλά, από κούραση άλλο τίποτα. Πες μου καμιά άλλη κουβέντα. Όλοι κουρασμένοι είμαστε. Δε σε έδιωξαν από κάπου πάντως!
-Όχι.
Ηθικό δίδαγμα: Ο μόνος αποδεκτός λόγος για να μην πιάσεις αυτοβούλως κουβέντα με ταξιτζή είναι να έχεις φάει χυλόπιτα.
# -Δούλευες;
-Ναι.
-Πως κι έτσι; Μικρή φαίνεσαι.
-Μικρή είμαι.
-Επιτρέπεται στους ανήλικους να δουλεύουν;
-Όχι και τόσο μικρή πια! Έχω ενηλικιωθεί χρόνια!
-Πόσο είσαι δηλαδή;
-Κοντεύω τα 22.
-Α, της παντρειάς δηλαδή!
-Ε, όχι και της παντρειάς!
-Μα άκου με που σου λέω. Ξέρω εγώ. Άλλες έχουν ήδη παντρευτεί!
Ηθικό δίδαγμα: Έχω μείνει στο ράφι! ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
# - Και τι σπουδάζεις;
-Ψυχολογία.
-(Με πόνο ψυχής) Μα γιατί; Εσύ είσαι χαμογελαστό κορίτσι! Αντί να γίνεις εκεί νηπιαγωγός, σαν κοπελίτσα!
-Γιατί, οι ψυχολόγοι δεν πρέπει να χαμογελάνε;
-Αφού δεν τους αφήνουνε! Ασε κοπελιά, δύσκολο επάγγελμα.
-Όλα τα επαγγέλματα έχουν δυσκολίες.
-Εκεί εσύ! Δεν καταλαβαίνεις! Από πού είσαι;
-Από Αργολίδα.
-Ε, έτσι εξηγείται!! Είσαι πεισματάρα!
Ηθικό δίδαγμα: Δε φτάνει που έμεινα στο ράφι, κάνω και λάθος επάγγελμα και είμαι και από καταβολής πεισματάρα. Χέσε μέσα! Πού πάω σ’ αυτή τη ζωή; Γι’ αυτό λοιπόν, ο ταξιτζής, μαζί με τα ρέστα μου έδωσε και την καρτούλα με το τηλέφωνο του, ώστε να μου δείξει εκείνος τι μου ταιριάζει!